Me empieza a dar igual que te acuerdes de mí, que me mandes señales intermitentes, que juegues a ser capaz o incapaz, y hasta eso me preocupa un poco, no siento ni cosquillas ni mariposas, pero no puedo resumirlo a un "nada", del mismo modo que tu tampoco puedes, lo sé, (y me pesa, creeme), y ahora no sé dónde situarme o qué plantearme para los siguientes meses en los que estarás más que cerca.
Y tú, (tú), sigue en tu mundo de Jumanji, en el que parece que te has instalado. Hace tiempo que decidí ser prudente, esperar, porqué las cosas dejan de importarme o porque realmente consigo que me afecte menos, o igual es porque estoy esperando a dar ese salto mortal en el momento justo, en el que seguramente las lágrimas harán que te atragantes con tantos engaños y palabras estúpidas, y cruelmente seré un poco espectadora. Y luego seguirás soltando parvadas en gallego?
Foi o que restou
contra os textos,
onde a autobúsqueda
se asemella á procura
da ave fénix.
Nós,
que foramos a antixerarquía
que atravesou os séculos
coma ríos,
o presente sen universo,
os silencios epistémicos,
a anti-falacia viril,
vivíamos no inverno-averno
máis escuro da filosofía.
Debruzados xa os soños
sobre a historia,
perderámonos na eterna pescuda
da silente mulier sapienta sapienta
...
Y tú, (tú), sigue en tu mundo de Jumanji, en el que parece que te has instalado. Hace tiempo que decidí ser prudente, esperar, porqué las cosas dejan de importarme o porque realmente consigo que me afecte menos, o igual es porque estoy esperando a dar ese salto mortal en el momento justo, en el que seguramente las lágrimas harán que te atragantes con tantos engaños y palabras estúpidas, y cruelmente seré un poco espectadora. Y luego seguirás soltando parvadas en gallego?
Foi o que restou
contra os textos,
onde a autobúsqueda
se asemella á procura
da ave fénix.
Nós,
que foramos a antixerarquía
que atravesou os séculos
coma ríos,
o presente sen universo,
os silencios epistémicos,
a anti-falacia viril,
vivíamos no inverno-averno
máis escuro da filosofía.
Debruzados xa os soños
sobre a historia,
perderámonos na eterna pescuda
da silente mulier sapienta sapienta
...
Apenas quedaran os poemas sen lei
para darlles cabida.
para darlles cabida.
No hay comentarios:
Publicar un comentario